Flying High

Had a good nights sleep and managed to have a lay in. After breakfast we walked into town and did some shopping. Cap for Arie, Slippers for me and of course something for our granddaughter Esmee.
Queenstown has a lake and there are lots of watersports going on there. Parasailing, speed boat even a “boat” take looked like a shark and dived and sprang in the water.
Wij hadden lekker geslapen en kon zelfs uitslapen. Na het ontbijt liepen wij naar de stad om te winkelen. Een pet voor Arie, Slippers voor mij en natuurlijk iets voor onze kleindochter Esmee.
Queenstown heeft een meer waar veel watersporten worden uitgeoefend. Parasailing, speedboot en ook een “boot” die op een haai leek die kon duiken en uit het water springen. Soortduikboot.

We walked back to the campsite and had to check with reception on the weather conditions for our forthcoming paragliding session. All was fine and the company who we booked this with picked us up at 1 pm. We drove for about 15 minutes high into the hills. There were 6 of us in the minibus. It stopped at a lower height for 2 handgliders to get out. Then another couple of minutes drive to a higher altitude for the 4 remaining paragliders.
Wij liepen terug naar de camping om bij de receptie te checken of de weercondities goed waren voor onze paragliding sessie van vanmiddag. Alles was prima en de bedrijf, met wie wij dit geboekt hadden, haalde ons om 13.00 uur op. Wij reden ong. 15 minuten hoog de heuvels in. Wij waren met z’n 6’en in de bus. De bus stopte op een lagere hoogte voor de 2 handgliders. Toen nog een paar minuten rijden naar een hogere hoogte voor de 4 paragliders.

I was paired with Juri and Arie with Peter. Both pilots were Czech nationals who had lived in NZ was many years. We got rigged up with harnesses and helmets. Then strapped to the paraglider and the pilot. The shute was picked up and automatically caught the wind. Then we had to walk and finally run to the edge of the hill/mountain (800 mtr high), and keep running until the ground had gone.
Ik was gekoppeld aan Juri en Arie aan Peter. Beiden piloten waren van Cjech oorsprong, maar woonde jaren in NZ. Wij werden opgetuigd met harnassen en helmen. Toen werden we vast gemaakt aan de paraglider en de pilot. De parachute werd ophoog gehouden en het vatte meteen wind. Toen moesten wij lopen en eindelijk rennen naar de kant van de heuvel/berg (800 meter hoog), en blijven rennen tot er geen grond meer onder de voeten was.

We sored through the air. Beforehand the pilots asked if we had motion sickness. As far as we know we don’t. The view was amazing and the feeling was great. Juri informed that we would spiral downwards. It was a wierd feeling and I could imagine why people felt sick. But for me it was fine. He even did this a second time. Glad that there wasn’t a third time, as the 2 times were just enough. Arie felt less happy with this. He felt a bit sick and therefore Peter stopped the spiralling. Apparently it has been the case that people have thrown up during this aerobatic.
Wij vlogen door de lucht. Vooraf vroegen de piloten of wij gauw misselijk werden. Zo ver wij wisten niet. Het uitzicht was fantastisch en het gevoel prachtig. Juri informeerde mij, dat wij een spiraal naar beneden gingen maken. Het voelde erg vreemd en ik kon me voorstellen, waarom mensen zich misselijk zouden voelen. Maar ik vond het prima. Hij deed dit 2 keer toe. Maar ik was blij dat dit geen 3 keer gebeurden, 2 keer was genoeg. Arie vond het minder leuk. Hij voelde ietsjes misselijk en dus stopte Peter gelijk. Het schijnt dat mensen wel eens hiervan over moeten geven tijdens de stunten.

We landed safely and on our feet. All the while the pilot took photo’s and video shots of the event. Of course this cost extra – but it was something we both had to have.
After being dropped off at 3 pm we again walked into town for our well deserved refreshments. A pint of lager for Arie and a white wine for me.
Wij landen veilig en op de voeten. Tijdens de vlucht werden foto’s en video’s gemaakt door de piloot. Dit kost natuurlijk meer geld – maar wij moesten het allebei hebben.
Nadat wij om 15.00 uur weer teruggebracht waren, liepen wij naar stad om ons welverdiende verfrissingen te nemen. Een bier voor Arie en een witte wijn voor mij.

Well that is another thing ticked off our bucket list…….well Arie didn’t even know it was on his bucket list 
Zo, dat is weer van onze bucket list afgevinkt…….Arie wist niet eens dat dit op zijn bucket list stond 